Stefan Haas

Je kent het wel,  mensen stellen je de vraag hoe het gaat, wie je bent en ook wat voor werk je doet. Voor mij voelt dit als een klap in mijn gezicht en daarom doe ik hier mijn verhaal over mijzelf en vertel waarom ik dit project ben gestart. 

Vanaf mijn geboorte heb ik epilepsie maar als kind kon ik nog redelijk goed functioneren. Na mijn 6e jaar kreeg ik een status epileptica en heb daardoor een lichte hersenbeschadiging opgelopen. Door de medicijnen die mij werden voorgeschreven werd ik wel trager en suf in mijn hoofd en had ook meer problemen met nadenken en concentreren. De medicijnen gaven daarnaast ook veel stress en irritatie waardoor ik als kind vaak onhandelbaar werd en bij mij later zelfs adhd werd geconstateerd,  waarschijnlijk onterecht. Ik kon dus steeds mjnder meekomen op school door slechte concentratie vanwege de medicijnen en aanvallen met als later gevolg dat ik nooit echt een redelijk goede opleiding heb kunnen volgen. Natuurlijk heb ik zeker in mijn leven verschillende diploma's en certificaten gehaald maar deze lagen nog steeds onder het gemiddelde waardoor ik later, nu dus meer problemen ondervind als ik bijvoorbeeld een redelijke baan wil vinden. Eigenlijk is er dus verder in het verleden nooit echt een goed psychologisch onderzoek geweest maar hard gezegd werden de medicijnen maar voorgeschreven en op mij uitgeprobeerd. Hoe ik zal reageren op de medicijnen slecht of goed maakte de zorg niet uit, er zal er vanzelf wel een werken. Ik heb in het verleden vele ziekenhuizen en epilepsiecentra bezocht waar onderzoek werd gedaan welke medicijnen de juiste voor mij waren en welke niet maar het resultaat nu ik ouder ben, het niet mocht baten en het dus meer voelt als verloren tijd. 

Ik ben nu bijna 36 en leef nu van een Wajong uitkering en heb op dit moment geen baan. Ik heb nog steeds moeite met concentreren en voel me regelmatig suf in mijn hoofd. Door de medicatie heb ik daarnaast ook meer tijd nodig om de dingen voor mijzelf te bevatten. Nu ben ik van plan mij toch weer te laten behandelen dmv cognitieve gedragsterapie en door neurofeedback. Ik vertrouw er op dat dit zal helpen om mijn aanvallen te verminderen of het liefst helemaal weg te halen. Met Neurofeedback zullen mijn hersenen in verbinding worden gebracht met een computer die met speciale software gaat kijken waar de negatieve hersengolven zitten en hoe ik die zelf door oa beademing enz kan beïnvloeden. Het is zeer specialistisch en professioneel en biedt veel hulp en zeker niet alleen bij epilepsie.  Door de cognitieve gedragsterapie zal ik helderder in mijn hoofd zijn en geen dingen als angst, negatief zelfbeeld, onzekerheid etc meer hebben en zal mij hierdoor beter kunnen concentreren en communiceren.We gaan uit van ongeveer 20 sessies. 

Op dit moment ben ik wel volledig verzekerd dus een deel zal mijn zorgverzekering wel vergoeden maar helaas is er veel uit het zorgpakket verwijderd en valt dit onder eigen bijdrage. Verder bepaalt de verzekering zelf wie jou hulp geeft en als je zelf iemand gevonden hebt die jou kan helpen maar valt dit niet in je pakket moet je gewoon alles zelf betalen. Voor kinderen is dat nog geen probleem en wordt er nog veel vergoed maar bij volwassenen is dit anders. Als kind heb ik wel neurofeedback gehad maar zijn de behandelingen gestopt omdat het niet meer werd vergoed. Ik geloof en heb vertrouwen dat deze therapie en behandeling mij zullen helpen en zonder u gift zullen de onderzoeken ook starten maar u bijdrage is zeer welkom want wat onder eigen bijdrage valt is voor mij nog steeds te veel. Als de onderzoeken en de therapie zullen helpen zal mijn doel zijn meer te groeien in zekerheid in het leven enz. Daarnaast hoop ik een opleiding in de toekomst te volgen met een respectvolle baan waar ik trots op mag zijn maar laten we eerst maar gewoon kijken hoe de onderzoeken en behandelingen zullen lopen. Nogmaals uw donatie is welkom hierbij en ik wil u alvast bedanken voor uw steun en aandacht. 

Vriendelijk bedankt,  Stefan.